Szanowni Państwo

W Turku się urodziłem i całe swoje życie związałem z naszym miastem. Pamiętam Turek i okoliczne miejscowości jako straszne „zadupie” gdzie piszczała przysłowiowa bieda. Do 16 roku życia mieszkałem na Placu Wojska Polskiego, Rynku jak wtedy mówiono w kamienicy przy obecnych Arkadach. Centrum miasta , a za potrzebą chodziło się do zbitego z desek kibelka na końcu podwórza, wodę do picia nosiłem z tzw. Podgrodzia na Gorzelnianej, a żeby się wykąpać raz w tygodniu chodziło się do łaźni miejskiej na Żeromskiego. Okoliczne wsie to domy pod strzechami, polepy zamiast podłóg, garnki wiszące na płotach z desek i sterty obornika przy domach. Jeśli ktoś powie, że tak nie było to po prostu skłamie. Na szczęście, w tym tak obrzydzanym PRL-u podjęto decyzję o budowie Kopalni, Elektrowni, Mirandy, Mleczarni, rozbudowie PKS i innych mniejszych zakładów. Nastąpił niewyobrażalny przełom. Do Turku napłynęła młoda kadra inżynieryjno-techniczna, inteligencja, nastąpił niebywały awans społeczny mieszkańców okolicznych miejscowości. Ludzie kończyli kursy, szkoły, zdobywali zawód, wielu kończyło studia i wracali do Turku. Mieli po co wracać. Dzisiaj może to zabrzmieć jak bajka ale wtedy na fachowców czekały mieszkania, a Spółdzielnia Mieszkaniowa budowała je też na bardzo dogodnych warunkach. Moja rodzina także otrzymała mieszkanie. Co to była za radość, wreszcie swój pokój, własna łazienka. W każdym zakładzie byli lekarze zakładowi i stomatolodzy, którzy mieli gabinety we wszystkich szkołach. W Mirandzie w związku z tym, że pracowało tam dużo kobiet dodatkowo przyjmowali ginekolodzy. Powstawały przedszkola zakładowe, przyzakładowe szkoły, sponsorowano kluby sportowe. Kwitło życie kulturalne. Niezapomniane kluby Karlik, Barbórka, Ewka, MDK, potańcówki i pierwsze randki. Do Turku przyjeżdżały najlepsze zespoły rozrywkowe i teatralne na występy których bilety w zakładach rozdawano za darmo. Pracownicy oprócz pensji otrzymywali różnego rodzaju dodatkowe bonusy, trzynastki , barbórkowe, umundurowania, deputat węglowy, zniżki na prąd, praktycznie darmowe wyjazdy na wczasy, kolonie dla dzieci, paczki na święta, wczasy pod gruszą i inne świadczenia. Ludzie z okolicznych miejscowości zarobione pieniądze inwestowali w budowę nowych domów, zakup sprzętu niezbędnego w rolnictwie, a sam Turek zmieniał się wręcz z dnia na dzień. Tak rodziła i utrwalała się moja Lewicowość. Nigdy nie zgadzałem się i nie zgodzę z przekreślaniem życiorysu moich rodziców którzy wtedy ciężko pracowali. Ktoś i słusznie może jednak zadać pytanie – jeśli było tak dobrze to dlaczego ludzie odwrócili się od tamtej władzy, dlaczego to wszystko „walnęło”. Napisano na ten temat wiele publikacji, sporządzono wiele analiz. Zainteresowanych odsyłam do niezwykle ciekawej książki autorstwa Roberta Walenciaka pt. „Modzelewski – Werblan Polska Ludowa”, naprawdę warto przeczytać.

Szanowni Państwo

Zmiany ustrojowe w Polsce po 1989 roku spowodowały powstanie prawdziwego, demokratycznego samorządu na szczeblu gmin. 8 marca 1990 roku Sejm Kontraktowy przyjął pakiet ustaw samorządowych, a już 27 maja tego roku odbyły się pierwsze wolne wybory do rady gmin. W międzyczasie przyjęto ustawę o powołaniu samorządów powiatowych i wojewódzkich a w dniu 20 czerwca 2002 roku Sejm przyjął ustawę o bezpośrednim wyborze wójta, burmistrza i prezydenta przekazując im równocześnie szerokie uprawnienia które dotychczas miały zarządy w tych samorządach. Dla mnie nie ulega najmniejszej wątpliwości, że reforma samorządowa jest jedną z najbardziej udanych reform wprowadzonych po 1989 roku. Ja w tegorocznych wyborach kandydowałem z kilku powodów. Po pierwsze dlatego, może to zabrzmi górnolotnie, a więc dlatego że kocham Turek. Mam tutaj swoją rodzinę, szerokie grono przyjaciół i znajomych z którymi spotykamy się dyskutujemy o przyszłości naszego miasta i jego perspektywach, tym ludziom naprawdę zależy na Turku. Chciałem też pokazać tym wszystkim którzy mówili po co ci to, daj sobie spokój, że ludzie w moim wieku tzn. średnim plus mogą być aktywni, coś sensownego dla miasta robić, a nie tylko dyskutować i narzekać. Dość też miałem oglądania i słuchania przebiegu ciągnących się bez sensu, godzinami sesji, na których bito przysłowiową pianę, obrzucano się wzajemnymi oskarżeniami i złośliwościami. To trzeba zmienić z tym trzeba skończyć. Przy okazji dziękuję tym wszystkim którzy oddali na mnie swoje głosy.

Panie Burmistrzu

Co prawda w drugiej turze, ale wygrał pan te wybory ze znaczną przewagą nad kontrkandydatem panem Piotrem Rybarskim. Otrzymał pan od mieszkańców miasta duży kredyt zaufania. Ja dzisiaj nie będę oceniał pana poprzedniej kadencji. To już było. Ale do Rady Miasta z własnego komitetu wprowadził pan tylko siedmiu radnych. Pana nazwijmy to „zdolności negocjacyjne” spowodowały, że w chwili obecnej ma pan za sobą jedenastu radnych. Da się z tym rządzić ale nie jest lekko. Zapewniam pana jednocześnie, że my nie będziemy opozycją „totalną”. Wprost przeciwnie. Ma pan moje zapewnienie, że zawsze wtedy gdy będzie pan przedstawiał sensowne plany i rozwiązania, korzystne dla rozwoju miasta, wychodzące naprzeciwko oczekiwaniom mieszkańców, znajdzie pan nasze poparcie. Nie polityka, osobiste urazy czy uprzedzenia, ale dobro mieszkańców jest dla nas najważniejsze. „Nie potrzebne są nam waśnie i spory polityczne, dziś potrzebny jest nam jeden silny głos w naszych małych ojczyznach aby powiedzieć silne nie przeciwko łamaniu zasad demokracji i wolności. Ten głos potrzebny jest nam tu i teraz w budowaniu jedności i poczucia bezpieczeństwa w naszych miastach i miasteczkach wg. starej zasady zgoda buduje, niezgoda rujnuje”. Piękne słowa, mam je głęboko w pamięci. Wie pan kto je wypowiedział- pan w trakcie swojego przemówienia, cztery dni temu, podczas uroczystości Święta Konstytucji 3-go Maja pod pomnikiem Orła Białego. Najbliższe dni i tygodnie pokażą czy wypowiedziane zostały przez pana szczerze, z dobrymi intencjami, czy tylko ot tak sobie, bo trzeba coś miłego dla ucha powiedzieć. Zobaczymy, jak my opozycja, zostaniemy przez pana większość potraktowani. Czy na przykład otrzymamy przewodniczenie komisji rewizyjnej, jak to było już w Turku praktykowane. Bo jeżeli nie ma się nic do ukrycia, to dlaczego nie. Jeszcze raz chcę podkreślić, my na współpracę jesteśmy otwarci. Osobiście bardzo bym pragnął aby te wszystkie hasła na bilbordach i banerach „Turek w dobrych rękach”, „Łączy nas Turek”, „Turek mam w sercu” i inne, zlały się w jedno „Dobro Turku i jego mieszkańców ponad podziałami”.

Dziękuję za uwagę.
Marian Mirosław Marczewski

źródło: materiał prasowy nadesłany